Chelo Loureiro | “En animación, cada euro que invistes nótase, e cada euro que non invistes nótase tamén”

Chelo Loureiro –Ferrol, 1958– ten xa catro premios Goya, un palmarés que, desde logo, está ao alcance de moi poucos. Os premios anuais do cinema español celebraron a súa trixésimo oitava edición e, por terceiro ano consecutivo, o auditorio viu subir á ferrolá ao escenario para recoller un galardón. Desta volta foi como produtora –xunto con Iván Miñambres– de “To bird or not to bird”, guionizada e dirixida polo coruñés Martín Romero.

“Estou moi contenta, moitísimo; foi unha noite máxica”, aseguraba onte pouco antes de coller un avión. “É un agasallo que as compañeiras e os compañeiros deste mundo sigan pensando que o que facemos é bo”, engadiu antes de destacar o “traballo fantástico de Martín Romero”. A ledicia multiplícase ao constatar, sinala, que “a competencia era moi boa, non era nada doado conseguilo”.

Loureiro quixo subliñar “todo o traballo, que é moitísimo, que hai detrás” dunha peza de animación. “Nunha curta de ficción todo é máis doado e precisa de menos financiamento. Nós non podemos permitirnos ese luxo porque unha curta de dez minutos é un ano de traballo e, como mínimo, media ducia de animadores traballando “full time” durante seis meses e, sobre todo, porque en animación cada euro que invistes se nota e cada euro que non invistes, nótase tamén. Polo tanto, é importantísimo ter un equipo bo, de calidade, que acompañe e, por suposto, que sexa unha boa historia porque, ao final, o cine son historias”.

Traballo... e máis traballo

A produtora de Abano, responsable, xunto con Uniko, deste “To bird or not to bird” de Martín Romero, si ten claro que a animación, ademais de estar cada día mellor valorada, “ten máis e mellores profesionais”. Con todo, insiste en que a clave está no equipo, no traballo en grupo. “Este xénero require dun traballo rigoroso por parte de todos”, explica. “Para min, o máis complexo do cine é que é un traballo en equipo total. Facemos unha obra e se hai unha parte que non está en sintonía, a obra reséntese”, di. É por iso que, alén de atopar “xente que o faga ben, cómpre tamén que engrane, que encaixe, que busque puntos de encontro e que traballe dentro da obra. Ás veces hai que pensa que a súa parte é a máis importante, pero o importante é o conxunto; importante é todo”.

A produtora ferrolá segue a desenvolver outros proxectos, sen obsesionarse cos premios. “Non traballamos para os premios, senón para facer o mellor traballo posible. Ilusióname facer un traballo novo, diferente, que aporte algo, que teña unha mensaxe que pode ser universal, que poida chegar a calquera parte do mundo e que todo o mundo poida interpretar esa mensaxe. Traballos con personalidade, en fin”.

Unha película de Alberto Vázquez e a ópera prima de Beatriz Lema

Non deteñen os premios o traballo de Chelo Loureiro, que avanza que nestes momentos está a traballar en dous proxectos. O primeiro, a próxima película de Alberto Vázquez. “Xa imos entrar en animación moi pronto, probablemente o mes que vén, tras un ano e medio de desenvolvemento cun equipo de arte, que fixo uns fondos e uns personaxes fantásticos”, explica.

O segundo é a curta de Beatriz Lema, baseada na súa ópera prima, unha novela gráfica titulada “O corpo de Cristo”. “É un proxecto fantástico”, recoñece Loureiro. A obra foi unha das sensacións da última edición do Festival do Cómic da cidade francesa Angoulême. Tanto, que Lema se converteu na primeira muller en ter cinco nominacións. Ademais, gañou o premio do público. É un reto, pois gran parte do seu traballo está bordado “e estamos a darlle animación a eses bordados”.

“Sempre buscamos retos novos”, apunta a produtora ferrolá, “para contar unha boa historia porque, por suposto, no cine, como na literatura, o que conta é a historia”.