CRISIS MIGRATORIA E BASTARDÍA DE EUROPA

O problema   non se resolve con proclamas  de xenerosidade nin con profusións de benevolencia, pois    para a verdadeira solución do conflito  é imprescindible  suprimir as súas causas, coñecer de certo o  por que e de quen foxen os miles de refuxiados que deambulan polo vello continente. 
Incógnitas  que unha vez despexadas  mudarían a imaxe desa  Europa idílica e solidaria que se nos vende, por outra versión totalmente  adversa, tendo en conta que a  masiva  migración destas xentes ,  non é nin máis nin menos , que o  efecto bumerán  do  que Occidente se dedicou a sementar nos seus países de orixe, e iso,  pola súa implicación  na industria da guerra,  na venda  e subministración  de armamento   que  para que sexa  negocio debe ser utilizado, sendo esa que non outra, a causa  pola que a uns inocentes en defensa  da súa subsistencia  non lles  quede máis  recurso que poñer pés cara á diáspora.
Por iso  que a  crise migratoria en Europa, por esperada,  non debese resultar  de ningún xeito  sorpresiva, como tampouco a  incapacidade  política en poñer remedio  á complexidade  da situación, máxime, despois  do protagonismo e poder executivo  outorgado á industria armamentística, que co pretexto  de defender ao pobo sirio e promover a democracia no país, a propio intento, optaron  por solucionar a guerra con máis guerra, aínda é  cando, o que encubrían tras a continuidade da confrontación bélica, non era lograr a estabilidade que dicían  pretender,  senón,  potenciar o  beneficio  dun impresionante complexo militar-industrial que necesita das guerras para o seu desenvolvemento e continuidade, e iso, sen preocuparlles o máis mínimo a repercusión dos seus efectos, aínda e cando as  consecuencias da violencia armada inducida sexan a razón que obrigan aos afectados  a pedir refuxio alén das súas fronteiras.
Se ademais da procedencia  europea  das armas utilizadas na contenda  Siria, as  empresas subministradoras das mesmas teñen idéntico ámbito de radicación e fixeron o seu turbio negocio contando co beneplácito político da Unión Europea, é evidente que como responsables directos da situación, calquera aparente apelación á solidariedade que manifesten fronte á crise migratoria, tal actitude, debe ser entendida  como un referente de hipocrisía, por ser a denominación máis liviá que debe adxudicárselle  a quen  despois de intervir  na rexión  xerando o exterminio sistémico, agora, en alarde de contrición, clamen ao ceo pola traxedia deste éxodo, tentando tapar a realidade, para que ninguén  relacione a actual hecatombe co cruento resultado dos seus propios excesos.
Por iso, é polo que mentres os causantes de que centos de miles de familias abandonen co posto as súas terras e arrisquen  as súas vidas,  néganse a asumir toda responsabilidade no  desastre,  e a Europa  dos aramados e as concertinas como cómplice político, con idéntico comportamento, opta por mirar cara a outro lado non querendo  facer fronte a esta crise humanitaria con debates estériles  sobre a repartición de inmigrantes. Mentres isto ocorre, os directos afectados na súa desesperación ven como os axitadores das súas desgrazas, os mesmos  que co seu intervencionismo mercantil  precipitaron  a inestabilidade na súa zona de orixe forzando o seu desprazamento, agora cando na súa diáspora chegan á porta do Vello Continente, non só négaselles o acollemento, senón que  son recibidos con medidas  de malos tratos  e represión  ata límites extremos, sendo moi poucas as voces que se alcen contra esta canallada.
Europa ten  de colleitar o que  sementou no medio Oriente,  e en consonancia por patrón de humanidade, facerse cargo  en primeira instancia e subsidiariamente   desta  crise migratoria,  para posteriormente,   repercutir integramente os seus custos nos auténticos responsables da mesma, que non son outros que os  fabricantes e proveedores de armas que coa venda e subministración de efectivos  á zona  non só estableceron un negocio  ilícito á conta da vida dos civís, senón que por extensión foron os artífices deste  conflito migratorio con tinguiduras de holocausto. Sendo por elo  que  para abordar  o problema con rigor non só temos  de facernos cargo dos xentíos que chegan, senón tamén suprimir  o obsceno negocio dos depravados  patróns  das guerras.
Este conflito migratorio  ademais   dunha oportunidade para a reflexión, debese ser  a ocasión para mudar as exasperadas políticas da UE,  e variar para o efecto a  estendida  dinámica de repercutir na cidadanía  os efectos de quen toma por norma facer das crises o seu gran negocio e do erario público a súa fonte de ingresos, eludindo en xustificación que o problema é de todos, cando  o certo é que o pobo europeo como directo  afectado, non é parte activa das súas decisións, e  por tanto, como resulta no presente caso, alleo totalmente á xeración do conflito e distante por tanto das responsabilidades derivadas.
Aínda que para a consumación efectiva   de tal esixencia, é requisito  indispensable promover a eliminación electoral de quen suplantando a vontade das urnas, exercen en contraposición a función de adlátere dos lobbies empresariais, ou o que é o mesmo, dos promotores profesionais das crises.